You are hereFascinatie voor verval
Fascinatie voor verval
Ons vakgebied heeft eigenlijk ook iets te maken met een fascinatie voor verval. Sites van collega keramiekrestauratoren laten bijna allemaal scherven zien die daarna als metamorfose weer aan elkaar gebracht zijn. De aanblik van een grote barst in het scheenbeen van de originele Atlas vraagt om nadere bestudering. Je oog volgt de lijnen en bestudeert de diepte. Tegelijkertijd vind je het vreselijk jammer dat deze schade is ontstaan.
Barst in scheenbeen van Atlas
Tijdens de voorbesprekingen van het werk vertelde Simon Starling over een bezoek aan het Rijksmuseum, waar op dat moment een symposium plaatsvond over metaalrestauratie. Precies op de plek waar later zijn beelden zouden komen te staan stond een groot bronzen beeld in een vreselijke staat van verval.
Het beroerde iedereen bij binnenkomst, men ging kijken en huiverde. Het beeld maakte een fascinerende indruk en restauratoren namen de tijd om de schade uitvoerig te bestuderen. Verval heeft iets indrukwekkends. Het vertelt een verhaal en het roept om hulp en ingrijpen. Controle krijgen over verval teneinde geschiedenis te kunnen bewaren vormt een belangrijk uitgangspunt in ons vakgebied.
- login om te reageren